voorbode van een nieuwe lente, met Arend-vleugels.

Maart 2008. Het is een milde winter geweest. In de tuin is dan ogenschijnlijk niet zoveel te zien, maar toch, na de langste dag, wanneer de dagen beginnen te lengen, zie je overal in de tuin de jonge frisse en kleine blaadjes van de Akeleien al te voorschijn komen. Ik kijk altijd naar ze uit, en de eerste die ik zie wordt enthousiast verwelkomd.

Echt aantrekkelijk ziet de tuin er niet uit als je van achter de ramen er naar kijkt, de Nederlandse winters kunnen nogal saai zijn voor de tuin. Maar toch is dat niet zo als je van dichtbij gaat kijken. Ik heb er een gewoonte van gemaakt iedere ochtend, weer of geen weer, even een kleine wandeling te maken in de tuin, en zo begon in de nogal kale wintertuin, zelfs maar het kleinste van van het kleinste als bijzonderheid op te vallen, en zo ben ik enthousiast gemaakt door Akelei, om haar te observeren, en daardoor van haar te gaan houden. 

Ik ontdekte een bijzondere magie in deze kleine en in de winter ogenschijnlijk onbetekenende plantjes. Het zijn wel de eerste die na de winter weer tevoorschijn beginnen te komen, zelfs voor de sprietjes van de sneeuwklokjes, zag ik iedere winter heel voorzichtig overal in de tuin de kleine en zo kwetsbaar uitziende stengeltjes en blaadjes van de Akeleien het tevoorschijn komen vanonder hun dek van herfstbladeren. Nog in de winter, me toch vertellende: 'De magie van de lente, nieuw leven, nieuwe groei, zoals in alle lentes, het is al aan het ontstaan'. 

Hoe meer ik ze observeerde en fotografeerde, hoe meer ik in ze ging zien, hoe meer ik van ze ging houden. Van hun fragiele steeltjes, de zachte blaadjes, hoe ze als donker-roze-groene bolletjes tevoorschijn komen, als periscoopjes met hun blaadjes opgerold als bolletjes bovenop een steeltje...... Groter wordend, en openend in een spiraal..... Groeiend en hun blaadjes uitspreidend, bijna zoals vleugeltjes.....en maar doorgroeien en meer en meer blaadjes krijgend, veranderen ze geleidelijk in een flinke sterke plant, met mooie ronde blaadjes met afgeronde patronen, die al snel knopjes krijgt en in april-mei bloeit. 

Overal in de hele tuin vind ik haar dan terug. Tussen en onder alle planten vandaan, komt ze in mei tevoorschijn met haar prachtige gracieuze bloemen, in allerlei kleuren en soorten. 

Het mooist vind ik haar in een lichte bries, als haar bloemen die als klokjes naar beneden hangen, heen en weer bengelen. Mooi, Gracieus, elegant. 

Ze zijn er in veel soorten en kleuren, maar allemaal prachtig, het totale gevoel wat ik er mee heb is een zee van allemaal kleurtjes overal boven de planten uit. Op een manier waarop ik als kunstenaar veel van hou: veel verschillende kleurtjes, met een mooie geometrie, maar rustig en verfijnd en op een bescheiden manier, ja dat is Akelei.

Het prachtigst vind ik ze in de ochtenddauw, als de blaadjes nog opgerold zijn, het zijn dat net balletjes vol glinsterende diamantjes. Ik kan er geen genoeg van krijgen ze zo te fotograferen, en in macro zie je pas goed hoe mooi die glinsterende schoonheid eigenlijk is.....

Zelfs in min 10 graden vorst zien ze er mooi uit. En ze komen als het weer dooit er onbeschadigd uit te voorschijn, ze zijn sterker dan ze eruit zien.......

Wat voor weer het ook is, Akelei is mooi, en blijft mooi rechtop staan in de regen, en ze hebben ook veel plekjes voor insecten om tussen en onder de blaadjes te schuilen...... Ja ik ben heel veel van ze gaan houden en heb veel foto's van ze, gemaakt vanuit alle hoeken....van boven...van opzij....en liggend op de grond van onder af..... zelfs de zaden zijn prachtig:

--------- 

Er zijn 2 verschillende verklaringen voor haar naam vandaan: 

1: Van Aquilegus, middeleeuws latijn, wat zoveel betekent als 'waterdrager. ( vind ik meteen duidelijk )

2: From Aquilae, in oud Grieks, wat Arend betekent. ( vind ik wat gezocht )

De kleine Akelei vergelijken met Arend, nou nee....

Toch ben ik wat dieper gaan zoeken naar de betekenis van Arend. En na een poos kwam ik terecht bij allerlei verhalen, ook mythische verhalen, waarin de Arend een symbolische betekenis heeft. Ik kwam de vogel tegen in verhalen van moed, vertrouwen, van doorzetten, van bovennatuurlijke inspanningen kunnen verrichten, van wonderlijke reddingen en innerlijke kracht die een mens als met Arend-vleugels boven de omstandigheid kan laten uitrijzen, het tot grote Hoogte opstijgen in het innerlijk, in een spirituele betekenis. Mooie verhalen. 

Veel mooie verhalen.... maar nog steeds vond ik Arend wat vergezocht voor Akelei. 

Waterdrager...ja. Hoe mooi ze de dauw als als pareltjes draagt, op de opgerolde blaadjes van de plant. En hoe mooi ze een waterdruppel vasthoudt. Water wat uiteindelijk de bron van alle leven is op aarde... Een volmondig ja dus voor 'waterdrager'.

-------

Ik kwam wel een andere, bijzondere manier tegen, waardin ze aandacht en erkenning heeft gekregen. in 1899, in de VS, toen ze uitgeroepen werd tot de officiële plant van Colorado. in de wit met lavendel-blauwe Akelei ( Aquilegia Caerules ), daar genoemd de ‘Rocky Mountain Columbine’ .... 

Haar reis voor ze de officiële staatsbloem van Colorado werd, begon aan het eind van 1891, toen de schoolkinderen uit Colorado hun favoriete bloem konden uitkiezen. Akelei werd gekozen met een overtuigende meerderheid.

Acht jaar later, in 1899 was er een Vrouwenclub uit Colorado, die ontdekte dat de ‘Rocky Mountain Columbine’ weliswaar gekozen was, maar dat ze nooit officieel was uitgeroepen tot staatsbloem. Ze hebben dat toen aangevraagd, en op 4 April 1899, is dat goedgekeurd en de wit en lavendelkleurige Akelei werd via de wet uitgeroepen tot Officiële Staatsbloem.

In de wet staat: 

Columbine: 

De wit en Lavendelkleurige Akelei is hiermee bepaald en uitgeroepen tot officiële staatsbloem voor de staat Colorado.

Verplichting tot bescherming: 

Hierbij wordt verklaard dat het de plicht is van alle inwoners van deze staat, deze wit met lavendel Akelei, Aquilegia Caerulea, te beschermen voor onnodige vernietiging en onnodig verkeerd gebruik. 

Beperkingen bij het plukken: 

Het is verboden voor een ieder om de staatsplant met wortel en al uit de grond te halen, als deze op publiek of staats-terrein groeit, inclusief wegen en parken, of er meer dan 25 van te plukken. En op privé-terrein is het verboden zonder de vooraf verkregen de toestemming van de eigenaar.

Overtredingen en straf: 

Een ieder die zich aan enig misbruik van deze wet schuldig maakt, is schuldig bevonden aan misdragingen volgens de wet, en zal gestraft worden met een boete van niet minder dan 5 en niet meer dan 25 dollars.

In 1925 ging men nog ietsje verder, en werd er nog een wet aan toegevoegd die bepaalde dat het de verantwoordelijkheid werd van alle inwoners van Colorado, om deze staatsbloem te beschermen. 

Dus deze kleine plant werd uitgekozen om opgetild te worden uit haar anonimiteit, om staats-embleem te worden, een symbool van schoonheid voor een hele staat, en kreeg daardoor een bijzondere en ook beschermde status. Men nam ook de verantwoordelijkheid voor haar voortbestaan op zich.

En het begon met kinderen, en vrouwen. De kwetsbaren onder de menselijke soort. De groep die meestal niet, en toen zeker nog niet, veel te vertellen had, laat staan de dienst kon uitmaken en de wetten bepalen. De vrouwen en kinderen die ook nu overal ter wereld, nog het eerste zijn die samen met de natuur het slachtoffer worden van beroerde omstandigheden, oorlogen, conflicten. En zij waren het, die deze mooie maar kleine bloem tot de status van bescherming brachten. En waarom? Omdat de meeste schoolkinderen deze het leukste vonden. 

Nou is dat niet een mooi iets, dat zoiets kon, toen, daar, met een kleine plant. En is dat niet een hoopvolle gedachte dat kinderen en vrouwen, de kwetsbare onder de mensen, de kwetsbare onder de planten hebben uitgeroepen tot beschermde status. Juist nu in deze tijd waarin zoveel soorten dreigen uit te sterven door het verdwijnen van hun leefgebied, dieren, planten.... Want wat toen kon, kan nu ook.

Het begint me nu te dagen dat juist dat het is wat Akelei me wilde laten zien. Dat dit haar echte boodschap is die ze me te vertellen heeft. 

Want is de schoonheid van een kleine plant, die als je er door geraakt wordt, en iets op gang kan brengen, wat je boven alles kan laat uitstijgen om te zien, om iets bijzonders  mogelijk te maken, niet juist datgene wat de kracht van Adelaar is, de symboliek van Adelaar? Boven het onmogelijke laten uitstijgen, en iets wat onmogelijk lijkt mogelijk te maken, en met succes?

Ik begin nu ook te zien op persoonlijk nivo hoe ze dit bij mij heeft gedaan: Ze trok mijn aandacht deze winter in de tuin, met haar groei, haar kwetsbare schoonheid temidden van regen en vorst, ze heeft me daarmee liefde en bewondering gegeven, en me als het ware over de winter heen getild, en over de negatieve dingen uit laten stijgen in mijn dagelijkse kleine wandelingetjes in de tuin, en me afgeleid met positieve aandacht voor haar groei, van het mopperen op de kou, de winter, de regen, en het weer in Nederland, en nog veel meer vervelende omstandigheden waarop je zou kunnen mopperen.

En nu ik haar boodschap ga begrijpen, begin ik net zoveel van haar boodschap te houden als van haar zelf !

Want ik kan me soms heel kwetsbaar voelen in m'n gezondheid, en soms het jammer vinden dat ik niet veel kan doen, in ieder geval niet zoveel als ik soms zou wensen.....en toch heb ik het zeuren erover niet alle aandacht gegund, en ben blijven genieten van wat er aan moois te zien was...... en ik begin nu wat dieper in mezelf de kracht en kwaliteiten van de Arend in Akelei te voelen, en te begrijpen hoe zij me daar heeft gebracht.....net of ze me heeft laat zien: Gracieus, Vrolijk, Kleurrijk, Schoonheid, Arend-vleugels, Innerlijke kracht, Positieve Kracht......

Maar dan zegt ze nu ook aan het eind van dit verhaal......'Ja alles wat je in me ziet het is er, maar je diept het op in jezelf, ik ben slechts je spiegel'......

Dankjewel, Akelei!